Τι είναι τα δερματικά καρκινώματα;

Ο καρκίνος του δέρματος είναι η συχνότερη κακοήθης πάθηση στην Καυκάσια φυλή. Η προσβολή είναι  συχνότερη στις περιοχές  της  κεφαλής  και του τραχήλου. Η  διάγνωση της νόσου είναι εύκολη  και η εξάπλωσή της με μεταστάσεις είναι μειωμένη. Έτσι μας δίνεται η δυνατότητα της  πλήρους ίασης. Θα πρέπει όμως ο ασθενής να κινητοποιηθεί άμεσα μόλις παρατηρήσει μία αλλοίωση στο δέρμα του που αυξάνεται σε μέγεθος ,που παρουσιάζεται σαν πληγή και ματώνει ή ως μια ελιά που προυπήρχε αλλά άρχισε ξαφνικά να αλλάζει σχήμα και συμπεριφορά.

Θα χρειαστεί αφαίρεση της βλάβης άμεσα και βιοψία. Αναλόγως  των αποτελεσμάτων θα γίνει επιπλέον αφαίρεση ή θα χρειαστεί συμπληρωματική θεραπεία.

Ποιες οι χειρουργικές τεχνικές για τον καρκίνο του δέρματος;

Οι χειρουργικές τεχνικές για την αποκατάσταση διαφέρουν αναλόγως της περιοχής της βλάβης. Χρησιμοποιούνται κρημνοί από υγιείς περιοχές δέρματος όταν η τομή ή το κενό που έμεινε δεν επιτρέπει την άμεση σύγκλιση.

Οι κρημνοί που χρησιμοποιούνται σχεδιάζονται αναλόγως του μεγέθους της βλάβης και αναλόγως  της θέσης στο πρόσωπο ,τα κρανίο ή τον τράχηλο.

Μπορεί να είναι περιστροφικοί κρημνοί , ρομβοειδείς , δίλοβοι, προωθητικοί και χρησιμοποιούνται από χειρουργούς με εμπειρία και άνεση στην άρτια εκτέλεση τους ώστε να έχουμε τα καλύτερα αισθητικά και λειτουργικά αποτελέσματα.

Ανάλυση κατά τμήματα:

Α) Μέτωπο ,κρανίο

Είναι δύσκολες περιοχές για σύγκλιση μετά από αφαίρεση όγκου καθώς δεν υπάρχει κινητικότητα και ελαστικότητα στο δέρμα.

Μας ενδιαφέρει η διατήρηση  της κινητικότητας των αισθητικών μονάδων στον κρόταφο και το μέτωπο ,η γραμμή μαλλιών και η συμμετρία των φρυδιών .

Για τη διόρθωση χρησιμοποιούνται  ελεύθερα δερματικά  μοσχεύματα  ή περιοχικοί  κρημνοί.

Β) Βλέφαρα

Αφού αφαιρεθεί ο όγκος στο άνω ή κάτω βλέφαρο, υπάρχουν διάφορες τεχνικές και κρημνοί για σύγκλιση του κενού.  Μας ενδιαφέρει η λειτουργικότητα  και η προστασία του οφθαλμού ,η σκληρότητα του βλεφάρου ,η σταθερότητα και η θέση του έσω και έξω κανθών (γωνιών του ματιού), όπως το  να ανοίγουν και  να κλείνουν τα βλέφαρα.

Γ) Μύτη

Η μύτη διαιρείται σε ανατομικές υποομάδες (ράχη ,πλάγια τοιχώματα ,στυλίδα και πτερύγια).

Το δέρμα της μύτης έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και η χόνδρινη ανατομία της χρήζει ιδιαίτερης αποκατάστασης. Ιδιαίτερα στο κάτω τριτημόριο της μύτης το δέρμα είναι στενά προσκολλημένο στους χόνδρους ,δεν έχει ελαστικότητα επομένως εάν μείνει κενό μεγαλύτερο από 0,5 -1εκ  δεν κλείνει εύκολα.

Η σύγκλειση των ελλειμμάτων  μύτης με ελεύθερο δερματικό μόσχευμα δεν έχει άψογο αισθητικό αποτέλεσμα.  Η προσπάθεια  άμεσης σύγκλεισης του ελλείμματος προκαλεί αισθητικές παρενέργειες στην μύτη ,επομένως τα παραπάνω είναι αποδεκτά μόνο σε ηλικιωμένους ασθενείς.

Η καλύτερη μέθοδος είναι ο σχεδιασμός  τοπικών και περιοχικών κρημνών αναλόγως της θέσης του ελλείμματος .Οι κρημνοί επιλέγονται συνήθως  από πλάγιες περιοχές της μύτης ή του μετώπου ή του ζυγωματικού, για καλύτερα αισθητικά αποτελέσματα.

Σε δύσκολα περιστατικά με μεγάλες  απώλειες ιστών θα χρειαστούν επίσης χόνδρινα μοσχεύματα και εσωτερικοί κρημνοί από το βλεννογόνο της μύτης.

Δ) Χείλη

Ογκίδια επάνω ή γύρω από τα χείλη , απαιτούν ειδικές τεχνικές σύγκλεισης .

Στόχος είναι η διατήρηση της δύναμης σύγκλεισης των χειλιών  ,της αισθητικής γραμμής των χειλιών ,της διάνοιξης του στόματος αλλά και της καλής αισθητικής αυτού.

Η αισθητική μονάδα του χείλους πρέπει να ταιριάζει σε χρώμα και υφή με την φυσιολογική εικόνα του ,να έχει καλή συμμετρία , διατήρηση των πλαγίων σχισμών και διατήρηση του φίλτρου.

Πως γίνεται η αποκατάσταση του πτερυγίου ωτός;

Το πτερύγιο του ωτός έχει μία μοναδική αρχιτεκτονική δομή και η ανακατασκευή του αποτελεί μια από τις δυσκολότερες αποκαταστάσεις στην επανορθωτική χειρουργική κεφαλής και τραχήλου.

Η φιλοσοφία της επανορθωτικής χειρουργικής είναι η ακριβής αντιγραφή του ανατομικού τμήματος που λείπει.

Η αποκατάσταση είναι εύκολη αν λείπει μικρό κομμάτι, αλλά γίνεται πολύ πιο απαιτητική όταν αντιμετωπίζουμε απώλειες μεγάλου τμήματος του αυτιού.

Για το σκοπό αυτό το αυτί μπορεί να διαιρεθεί σε υποομάδες και υπάρχει ξεχωριστή μέθοδος για την αποκατάσταση της κάθε ομάδος.

Για παράδειγμα έλλειμμα στο άνω τριτημόριο του πτερυγίου έχει άλλη τεχνική αποκατάσταση από το μέσο ή το κάτω τριτημόριο αυτού.

Με βάση τις παραπάνω αρχές δεν αφήνουμε πλέον τον ασθενή μετά από ένα τραύμα ή αφαίρεση όγκου πτερυγίου με μία αντιαισθητική παραμόρφωση αλλά προχωρούμε στην αποκατάσταση ώστε να έχει ικανοποιητικό αισθητικό αποτέλεσμα και να μη στιγματίζεται.